در حالیکه پایونیر هنوز نمی‌خواهد بپذیرد که نسل آیندهٔ دستگاه‌های سرگرمی درون خودرو باید کارپیوتر (رایانهٔ درون داشبورد خودرو) باشند، اولین دستگاه‌های چند رسانه‌ای غیر مکانیکی (بدون سی‌دی‌گردان) خود را در روز ۶ ژانویهٔ ۲۰۱۰ در سی‌ئی‌اس (نمایشگاه لوازم الکترونیک) در لاس وگاس نوادا معرفی کرد.
بعنوان نقطهٔ تحولی در تاریخ دستگاه‌های پخش چند رسانه‌ای (نام مدل‌ها با پیشوند MVH شروع می‌شوند)، این مدیا سنترها با محدودهٔ وسیعی از منابع صوتی و تصویری مانند کارت‌های حافظهٔ اس‌دی، دستگاه‌های ذخیرهٔ یواسبی، پخش‌کننده‌های رسانهٔ قابل حمل، آی‌پاد، و آی‌فون سازگار هستند.
انواع بلوتوث‌دار شامل پایونیر MVH-P8200BT برای بازار امریکا، پایونیر MVH-8200BT برای بازار اروپا، و مدل آسیایی پایونیر MVH-8250BT هستند. مدل‌های بدون بلوتوث نیز بترتیب MVH-P8200، MVH-8200، و MVH-8250 هستند. جالب است بدانید این دستگاه‌ها در بازار ژاپن تحت آرم کاروزریا عرضه نمی‌گردند.
شمارهٔ مدل‌های اروپایی و آسیایی پیشوند «P» ندارند، به این معنی که اتصال آی‌پی-باس در آنها ارائه نمی‌شود. آی‌پی-باس روش اتصال سنتی پایونیر برای امکان اتصال برافزاهای (دستگاه‌های افزودنی) مختلف به دستگاه اصلی پخش صوتی/تصویری است؛ دستگاه‌های افزودنی مانند تعویض کنندهٔ سی‌دی (CDX-P1280/CDX-P680)، ورودی کمکی (CD-RB10)، مبدل یواسبی (CD-UB100)، مبدل بی‌سیم بلوتوث (CD-BTB200)، و مبدل میانای آی‌پاد (CD-IB100II). این طور که بنظر می‌رسد، این بار تصمیم به دوشیدن آن چند دلار از امریکایی‌ها نیست.
این دستگاه‌ها مجوز نمایهٔ سینمای خانگی با ابعاد ۷۲۰×۵۷۶ را در تاریخ ۹ دسامبر ۲۰۰۹ از شرکت دیواکس (نسدک: DIVX) گرفتند. امکاناتی که من در آنها دوست دارم شامل این‌هاست: برابرساز (ایکووالایزر) گرافیکی ۸ باندی، ۳ دست خروجی آرسی‌ای ۴ ولت، چراغانی کلیدهای پنل و تصویر پس‌زمینهٔ قابل انتخاب از میان ۱۱۳ رنگ، فرمانای چرخندهٔ ۷ جهته، و در پایان، طراحی خیال‌انگیز و جذاب آن.
اتصال‌پذیری
این افزاره آی‌پاد/آی‌فون را بخوبی هدایت می‌کند. با استفاده از کابل الحاقی یواسبی+صدا+تصویر پایونیر CD-IU50V، صدا/تصویر از طریق درگاه ورودی کمکی ۳٫۵ میلی‌متری ۴ قطبی به پخش منتقل می‌شود—کدگشایی در خود آی‌پاد/آی‌فون انجام می‌شود، بنابراین صدا همان‌که‌هست می‌ماند—و آی‌پاد همزمان توسط یواسبی کنترل می‌شود. بنابراین می‌توانید همه چیز را از روی فرمان خودرو هدایت و کنترل کنید.
درگاه ورودی کمکی ۳٫۵ میلی‌متری ۴ قطبی روی قاب پخش (بدون استفاده از درگاه یواسبی-ای)، بدون داشتن کنترلی بر آنچه پخش می‌شود، می‌تواند برای اتصال انواع تلفن‌های همراه نوکیا که مجهز به خروجی ۳٫۵ میلی‌متری ۴ قطبی صوتی/تصویری هستند (نوکیا ان۹۷، نوکیا ۵۸۰۰ اکسپرس‌میوزیک، نوکیا ان۹۵ ۸گیگابایت، نوکیا ان۹۵، و غیره) و دیگر موبایل‌ها و پی‌ام‌پی (پخش چندرسانه‌ای قابل حمل) های مجهز به درگاه مشابه بکار رود—برای این کار، تنها باید یک کابل الحاقی ۳٫۵ میلی‌متری ۴ قطبی تی‌آرآراس دو سر نر دست‌وپا کنید.
بخش‌های اس‌دی و یواسبی در قسمت‌هایی از عملکردشان از یک تراشهٔ مشترک استفاده می‌کنند، بنابراین تمام مزاحمت‌ها و دردسرهایی که در یکی از آنها دیده می‌شود، گریبان‌گیر دیگری نیز هست؛ مانند عدم پشتیبانی از هارد دیسک‌های قابل حمل/کارت‌های حافظهٔ فلش پارتیشن‌بندی شده، عدم پشتیبانی از هارد دیسک‌های قابل حمل/کارت‌های حافظهٔ فلش قالب‌بندی‌شده با فرمت ان‌تی‌اف‌اس، و عدم پشتیبانی از قالب تصویری ام‌پی۴ اچ.۲۶۴ (ای‌وی‌سی ام‌پگ-۴). غیر از اینها و غیر از اینکه بگونه‌ای ملال‌آور با صفحات بالاپر که در هنگام عدم امکان پخش قالب پروندهٔ چندرسانه‌ای پشتیبانی نشده به تصمیم‌گیری شما نیاز دارند، اس‌دی/یواسبی بسیار عالی کار می‌کند. در این حالت، شما همچنین می‌توانید یواسبی ام‌اس‌سی (کلاس افزارهٔ ذخیرهٔ جمعی یواسبی) را برای اتصال موبایل یا پلیرتان بکار برده، محتوای حافظهٔ فلش/دیسک سخت آنرا مرور کرده، و از میان پرونده‌های ام‌پی۳، دبلیوام‌ای، ای‌ای‌سی، و ای‌وی‌آی دیواکس، پروندهٔ مورد علاقه‌تان را پخش کنید. از شکاف اس‌دی که پشت قاب نیمه جدا شونده قرار دارد نیز می‌توانید برای پخش پرونده‌های چند رسانه‌ای فوق‌الذکر استفاده کنید. من متعجب بغرنج بودن امکان مرور پرونده‌ها از روز ارائهٔ ویژگی لیست هستم، بقول جرمی «جزا» کلارکسون «چقدر می‌تونه سخت باشه؟»
اس‌دی یا اس‌دی‌اچ‌سی
لوگوی اس‌دی‌اچ‌سی روی پنل دستگاه حک نشده است و دفترچهٔ راهنمای مصرف‌کننده به‌وضوح قید کرده است این دستگاه اس‌دی با بیشینهٔ ظرفیت ۲ گیگابایت با قالب فیزیکی مشخصهٔ ۱٫۱ را پشتیبانی می‌کند، که با توجه به این شما ممکن است فکر کنید اس‌دی‌اچ‌سی (اس‌دی مشخهٔ ۲٫۰) پشتیبانی نشده‌است. برای یک محصول پشتیبانی کنندهٔ اس‌دی امروزی، عدم پشتیبانی اس‌دی‌اچ‌سی (Secure Digital High Capacity، با بیشینهٔ ظرفیت ۳۲ گیگابایت) بسیار آزاردهنده است. این در حالی است که نسل آیندهٔ اس‌دی بنام اس‌دی‌اکس‌سی (Secure Digital eXtended Capacity، با بیشینهٔ ظرفیت ۲ ترابایت) در سی‌ئی‌اس ۲۰۰۹ رونمایی شد. اما برخلاف اظهار پایونیر، این دستگاه اس‌دی‌اچ‌سی را واقعاً پشتیبانی می‌کند.
وقتی یک تولیدکننده محصول خود را دست‌کم می‌گیرد خیلی عجیب است، اما من اس‌دی‌اچ‌سی‌های با قالب‌بندی فت۳۲ مختلفی با ظرفیت‌های ۴ گیگابایت، ۸ گیگابایت، و ۱۶ گیگابایت از انواع کلاس‌های ۲، ۴، و ۶ از تولیدکنندگان مختلفی مانند سن‌دیسک، سیلیکون-پاور، ترنزسند، پاناسونیک، کانن، نوکیا، و کینگستون را آزمایش کردم و MVH-8250BT توانست همهٔ آنها را بشناسد و بدون هیچ مشکلی همهٔ ظرفیت آنها را بخواند.
چیزهای آزار دهنده می‌خواهم در مورد این دستگاه‌ها عیب‌جو و خرده‌گیر باشم، چرا که نمی‌خواهم شاهد وجود این ایرادها و اشکالات در نسل بعد باشم. حواستان باشد هیچ کدام از تولید کنندگان لوازم صوتی خودرو—شامل الپاین خودنما—در مجموع حتی نزدیک به موفقیت‌های پایونیر هم نشده‌اند، بنابراین وجود نقص در محصولات پایونیر برایم واقعاً عذاب‌آور است.
قاب نیمه جدا شونده—چیزهایی که دوست ندارم، یا بهتر است بگویم اعصابم را خرد می‌کند، با این قاب پنل جدا شوندهٔ تکه‌ای مثلاً ضد سرقت شروع می‌شود. اگر «برای افزایش راحتی خیال» طراحی شده است، چرا از اول به خودشان زحمت ندادند و آنرا کاملاً جدا شونده طراحی نکردند؟ با جایگزینی جعبهٔ سنتی حمل و نقل قاب برداشته شونده، پایونیر یک کیف پارچه‌ای (به سبک همیان دینار و درهم) در اختیار خریداران MVH-8250/MVH-8250BT قرار می‌دهد که به نظر ناکارا، ارزان، و پست‌ارزش می‌آید.
عدم پشتیبانی جریان‌یابی صدای بلوتوث—یک محصول الکترونیک بلوتوث‌دار معقول باید جریان‌یابی و هدایت صدای بلوتوث را پشتیبانی کند، که در انواع بلوتوث‌دار این خانواده از محصولات (MVH-P8200BT/MVH-8200BT/MVH-8250BT) این پشتیبانی وجود ندارد. آنها تراشهٔ قابل اطمینان خود—بکار رفته در رده‌بالاهای قدیمی DEH-P980BT/DEH-P9800BT/DEH-P9850BT/DEH-P810—را کنار گذاشته و بسراغ فرانسوی‌ها رفته‌اند و مانند همیشه، مزخرف‌ترین و ارزان‌ترین تراشه را از میان موجودی پروت انتخاب کرده‌اند، بنابراین نه ای۲دی‌پی و نه ای‌وی‌آرسی‌پی هیچکدام پشتیبانی نشده‌اند. ای۲دی‌پی یا نمایهٔ توزیع پیشرفتهٔ صدا می‌توانست براحتی برای جریان یافتن موسیقی استریو از گوشی تلفن همراه بلوتوث به هد یونیت مورد استفاده قرار گیرد و در همان حال ای‌وی‌آرسی‌پی یا نمایهٔ هدایت از راه دور صوتی/تصویری نیز شما را قادر می‌ساخت موسیقی در حال پخش را از هد یونیت هدایت کنید. به این ترتیب در انواع بلوتوث‌دار این هد یونیت تنها بر کارهای سلولار خود تسلط دارید.
کمبود یک درگاه یواسبی در پشت—همیشه شکایاتی از شکستن افزاره‌های یواسبی در اثر برخورد دست راننده یا مسافر با افزارهٔ فلش یواسبی که به داخل درگاه یواسبی جلویی پنل فرو شده شنیده‌ایم. از آن گذشته، در خودروهای دارای درب تاشو برای قسمت سامانهٔ صوتی (مانند سیتروئن زانتیا)، این درب هنگامی که حافظه درون درگاه است بسته نمی‌شود، و بدتر از آن، اگر خودرو در چاله‌ای جانانه بیافتد، درب فنری با سرعت بسته می‌شود و افزارهٔ یواسبی را گردن می‌زند. برای افراد محتاط، درگاه یواسبی در پشت هد شایسته‌تر است. کمبود درگاه یواسبی در پشت هد یونیت در صورت استفاده از دیسک سخت قابل حمل مشهود‌تر است.
کمبود درگاه ورودی کمکی در پشت—درگاه ورودی کمکی در جلوی پنل است، درست در کنار درگاه یواسبی، و دلیل آن این است که کابل یواسبی/صوتی/تصویری رابط میانای آی‌پاد (صوتی/تصویری) و آی‌فون پایونیر (CD-IU50V) در یک سر دو اتصال دارد: یک جک ۳٫۵ میلی‌متری تی‌آرآراس ۴ قطبی، و یک یواسبی-ای. بنابراین اگر یک آی‌عقب‌مانده نباشید و بخواهید پخش‌کنندهٔ قابل حمل «عادی»تان را با درگاه ۳٫۵ میلی‌متری به هد خودرو وصل کنید، مجبور به بکار بستن روش زشت و شلختهٔ کابل‌های عبور کننده از روی داشبورد می‌شوید.
عدم پشتیبانی قالب پروندهٔ تصویری ام‌پی۴ اچ.۲۶۴ (ای‌وی‌سی ام‌پگ-۴)—متأسفانه این یک کارپیوتر (رایانهٔ شخصی داخل ماشین) نیست، خودم این را می‌دانم، ولی با داشتن ماتروسکا ویدیو (ام‌کی‌وی) در سیاههٔ انتظار، نیاز به پشتیبانی ام‌پی۴ اچ.۲۶۴ (ای‌وی‌سی ام‌پگ-۴) ضروری می‌نماید، البته اگر راست می‌گویند و این دستگاه پخش چندرسانه‌ای را برای بچه‌های دیروز-راننده‌های امروز ساخته‌اند.
نسبت صفحهٔ سرهم‌بندی‌شده—یکی دیگر از مواردی که بنظر خام و غیر استادانه می‌نماید، صفحهٔ نمایش خانوادهٔ MVH-8250 است. این پخش‌های چندرسانه‌ای دارای صفحهٔ نمایش تی‌اف‌تی ماتریس پویای عریض با نسبت ۱۶:۹ (۱٫۷۷۸:۱) هستند. بسیار خوب، چیزی اشکال ندارد، نه هنوز. اگر به شما بگویم ۱۶:۹ نیست چطور؟
توضیح زیر را بخوانید:
دفترچهٔ مشخصات فنی می‌گوید سری MVH-8250 دارای ۱۴۴۰×۲۴۰ یا ۳۴۵٬۶۰۰ پیکسل است. خوب این—به نوعی—یک دروغ است؛ از آنجا که آنها رسمی دارند مبنی بر این که زیرپیکسل‌های قرمز/سبز/آبی (ترانزیستورهای فیلم نازک) را جداگانه بشمارند. پس بیاید ۱۴۴۰ را بر ۳ تقسیم کرده و ۴۸۰ را در جواب بگیریم. آهان! اینگونه پیکسل‌ها را می‌شمارند: ۴۸۰ در ۲۴۰ یا ۱۱۵٬۲۰۰ پیکسل. پس با نگاه به پیکسل‌ها، نسبت صفحه ۲:۱ است (۴۸۰ ÷ ۲۴۰)، و آنچه که نگران‌کننده است اظهار ۱۶:۹ عریض بودن صفحهٔ نمایش در دفترچهٔ مشخصات فنی است. پیکسل‌ها مربعی نیستند؛ این نیاز به روال اصلاح نسبت صفحهٔ نمایش دارد، چیزی که پایونیر بی‌شرمانه در تقریباً همهٔ مدل‌های دی‌وی‌دی‌خوان صفحه نمایش‌دار داخل ماشینش از قلم انداخته است. پس صبر کنید، اوضاع از این هم بدتر خواهد شد!
با داشتن قطری معادل ۷۶٫۲ میلی‌متر یا دقیقاً ۳٫۰ اینچ، ابعاد فیزیکی قابل رؤیت صفحهٔ نمایش ۶۶٫۸ در ۳۶٫۷ میلی‌متر است—مشخه‌ای که به آن محوطهٔ نمایش مؤثر گویند. این منتج به نسبت فیزیکی نمایشی (DAR) برابر با ۱٫۸۲:۱ خواهد شد (۶۶٫۸ ÷ ۳۶٫۷). این با صفحهٔ نمایش ۱٫۷۷۸:۱ (عریض ۱۶:۹) مذکور در دفترچهٔ مشخصات فنی مطابقت ندارد.
وقتی نسبت چینش پیکسل‌ها و صفحهٔ نمایش مطابقت ندارد، پیکسل‌ها مربعی نیستند، که در مورد سری MVH-8250، نسبت پیکسلی (PAR) برابر ۰٫۹۱:۱ دارند (۱٫۸۲:۱ ÷ ۲:۱).
با توجه به پهنای صفحهٔ ۶۶٫۸ میلی‌متری، برای رعایت معیار ۱۶:۹ عریض (۱٫۷۷۸:۱) بودن صفحه نمایش، ارتفاع صفحهٔ نمایش باید ۳۷٫۵۷۵ میلی‌متر می‌بود. اما ما می‌دانیم صفحه در عوض آن یک صفحهٔ ۱٫۸۲:۱ و ۰٫۸۷۵ میلی‌متر کوتاه‌تر از یک صفحهٔ واقعاً ۱۶:۹ است (۳۷٫۵۷۵ − ۳۶٫۷). این ممکن است کمتر از یک میلی‌متر باشد، اما توجه کنید این در یک صفحهٔ نمایش کوچک ۳٫۰″ است که منجر به خطای غیر قابل چشم‌پوشی برابر با ۲٫۳% می‌شود. برای اینکه بتوانید مجسم کنید این خطا چقدر هولناک است، تصور کنید تلویزیون پلاسمای ۴۲ اینچی خریده‌اید که در ارتفاع نیم اینچ کوتاه است!
نمونه‌های کمیابی وجود دارند که ابعاد پیکسل‌ها و ابعاد صفحهٔ نمایش از نسبت همسانی پیروی می‌کنند که این مسئله نیاز به روال اصلاح نسبت تصویر را مرتفع می‌سازد. بعنوان مثال، صفحهٔ نمایش ۸۰۰ در ۴۸۰ پیکسل با ابعاد ۱۵۲٫۴ در ۹۱٫۴۴ میلی‌متر ۷ اینچ عریض با نسبت ۱۵:۹ (۱٫۶۶:۱) در مدل دوست‌داشتنی ۲۲۰٬۰۰۰ ین ژاپنی کاروزریا AVH-P900DVA و سلف آن، دستگاه ۲۵۰٬۰۰۰ ین ژاپنی کاروزریا AVH-P90DVA را می‌توان نام برد، که با نام مدل‌های دیگر مانند پایونیر AVH-P7900DVD، AVH-P7950DVD، AVH-P7800DVD، و AVH-P7850DVD نیز عرضه می‌شوند.
کیفیت صدا
برای پخش رادیویی آنالوگ، نسبت پیام به همهمه (سیگنال به نویز) گیرندهٔ رادیویی ای‌ام آن ۶۲ دسی‌بل (شبکهٔ آی‌اچ‌اف-ای) بوده و برای اف‌ام ۷۲ دسی‌بل است. اما دفترچهٔ مشخصات فنی اشاره‌ای به مقیاس‌های کیفی برای منابع چندرسانه‌ای (یعنی اس‌دی، یواسبی، و ورودی کمکی) نکرده‌است.
با توجه به نسبت پیام به همهمهٔ امپلی‌فایر آن که ۹۱ دسی‌بل‌ادجاستد (مرجع ۱ وات روی ۴ اهم) است، در حد آراس با کیفیت نیست، اگر چه از اکثر پخش صوت‌های سی‌دی/ام‌پی‌تری ساخت دیگران با کیفیت‌تر است. البته اگر یک مبدل یواسبی (پایونیر CD-UB100)، یک مبدل بی‌سیم بلوتوث (پایونیر CD-BTB200)، و یا یک مبدل میانای آی‌پاد (پایونیر CD-IB100II) را به یک پخش خوب، مثلاً خانوادهٔ DEH-P88RS (DEH-P80RS/DEH-P80RSII آسیایی، DEH-P88RS/DEH-P88RSII اروپایی، پریمیر DEH-P880PRS امریکایی، و کاروزریا DEH-P910/DEH-P930/DEH-P940 ژاپنی) وصل کنید، غیر از کنترل‌ها که بخاطر عدم راحتی در انجام کارشان دیوانه‌تان خواهند کرد، دو بار کیفیت را از دست می‌دهید:
تمام آن برافزاها فطرتاً بی‌کیفیت‌اند، حداقل بی‌کیفیت‌تر از آنچه درون MVH-8250BT کار گذاشته شده‌است، چه برسد به نسبت پیام به همهمهٔ ۱۰۵ دسی‌بلی بخش سی‌دی صوتی‌خوان DEH-P80RS (۱ کیلوهرتز) (شبکهٔ آی‌اچ‌اف-ای).
کابل‌های آنالوگ آی‌پی-باس بکاررفته برای اتصال برافزاها به پخش، باعث از دست رفتن کیفیت می‌شوند. بیشتر بخوانید:
برای حصول هماندهی صوتی، مهندسان پایونیر بهترین داشته‌های فناوری دههٔ ۱۹۹۰ را در کابل الحاقی آی‌پی-باس—که برای اتصال تعویض‌کنندهٔ سی‌دی دارای فناوری پیشرفتهٔ آن روزگار استفاده می‌شد—بکار برده بودند. برای جلوگیری از لغوشدگی همهمهٔ قیاساً جفت‌شده و تداخل امواج الکترومغناطیسی، آنها از سیم شیلددار کم مقاومت ۲ زوج با سپر فویل فلزی مجزا بعلاوهٔ سیم‌های برق و اطلاعات استفاده کرده‌اند. اما این امروزه در دههٔ ۲۰۱۰ به اندازهٔ کافی خوب نیست.
شما برای اتصال برافزاها به یکدیگر و به پخش، به کابل آنالوگ آی‌پی-باس الحاقی دو سر نر (پایونیر CD-IP600) نیاز دارید، که طول آن ۶ متر (۲۰ فوت) است. پس اگر می‌خواهید همهٔ برافزاها را داشته باشید، شما باید همه را بدنبال هم اتصال سری کنید؛ که در صورت استفاده از هر سه، سر به ۱۸ متر خواهد زد! در انتهای زنجیر کابل‌ها، و بالنتیجه در مقام پایین‌ترین کیفیت، ورودی کمکی (پایونیر CD-RB10) قرار دارد. بجای آن، می‌توانید از کابل الحاقی ۱٫۵ متری آی‌پی-باس دو سر نر (پایونیر CD-IP150) استفاده کنید.
پس همانگونه که می‌بینید، هد گران‌تان تباه شد، زیرا شبکهٔ دیجیتال پی‌آراس با شیب -۲۴ و -۳۶ دسی‌بل بر اکتاو و برافزاهای بی‌کیفیت آنالوگ را در آن واحد در حال کار دارید! پس بی‌خیال افزودن برافزاها به پی‌آراس شوید، و اگر معتاد چندرسانه‌ای هستید، فعلاً به همین پخش غیر مکانیکی بسنده کنید.
در مورد کیفیت صدا، این بهترین پخش غیر مکانیکی است، البته نه بهترین همه‌کاره.
جمع‌بندی
مشتاقانه منتظر پخش چندرسانه‌ای دیجیتال غیر مکانیکی آراس (سری مرجع) هستم، محصولی که قیمت در آن چندان مهم نیست و تنها کیفیت و امکانات مطرح است: برابرساز (ایکووالایزر) گرافیکی ۱۳ باندی، پری‌های ۵ ولتی، ای۲دی‌پی و ای‌وی‌آرسی‌پی بلوتوث، درگاه یواسبی در پشت، درگاه ورودی کمکی صوتی/تصویری در پشت، قاب ضد سرقت کاملاً جدا شونده، خروجی تصویر، شکاف دوتایی اس‌دی‌اچ‌سی، پشتیبانی آدم‌وار فایل سیستم‌ها، پشتیبانی بازهٔ وسیع‌تری از قالب‌های پرونده‌های چندرسانه‌ای، قابلیت مرور و جستن سریع و در عین حال راحت فایل‌ها، سینی محفظه برای نگهداری پخش‌کنندهٔ چندرسانه‌ای درون هد، پشتیبانی مایکروسافت زون اچ‌دی، صفحه نمایش اف‌دبلیووی‌جی‌ای واقعاً ۱۶:۹ عریض، و بازگشت تراشه‌های دی‌اس‌پی مجهز به کاربری دامنهٔ صدا (اس‌اف‌سی).
آمپلی فایر خانگی
دیدگاهی ثبت نشده است